Bob Sinclair, wat een zomer om op te dansen: "Italië is de sleutel tot geluk."

Een triomf van muziek en energie heeft Malua de afgelopen dagen in Lido di Spina aangewakkerd met Bob Sinclar. De 56-jarige Franse dj is een van de meest iconische dj's ter wereld.

'Cruel Summer' is de nieuwste hit die een andere klassieker opnieuw onder de aandacht brengt: denk je dat de muziek van vroeger meer te bieden heeft dan de muziek van nu?

Omdat ik geen muzikant was, begon ik in mijn studio met het 'recyclen' van geluiden, ernaar zoeken en ze combineren om iets anders te creëren. In de loop van mijn carrière ontmoette ik uitstekende muzikanten, en zo kon ik ook originele nummers maken. Maar Rock This Party, Sound of Freedom, A far l'amore comincia tu – het zijn allemaal 'recyclings'. Het gaat erom bepaalde geluiden te moderniseren. Tegenwoordig zijn de arrangementen anders. We komen meteen ter zake. De manier waarop we muziek consumeren is veranderd.

Wat betekent dat?

Je luistert ernaar op platforms, en zelfs de manier waarop je een nummer promoot, is een soort loterij geworden. Je brengt iets uit waar geen echte trend, geen duidelijke trend, is. Iets werkt gewoon, zomaar, zonder echte reden. Dus ik pakte Cruel Summer uit de jaren 80 en maakte er een snelle versie van.

Met de explosieve groei van sociale media die iedereen zichtbaarheid geeft, is succes makkelijker of moeilijker? Moet de dj-sector zich ook aanpassen?

Ik weet het ook niet zeker. In werkelijkheid zitten we tegenwoordig in een bubbel: je kunt de muziek horen, die is er, maar je kunt er niet echt meer naar luisteren. En je kunt het beeld niet meer loskoppelen van de muziek. Elk nummer, mits geassocieerd met een beeld, kan werken. Ongeacht de kwaliteit. Het is dus moeilijk om artistieke carrières op te bouwen zoals in de jaren 70 of 80. Tegenwoordig maak je gewoon indruk. En het is ongelooflijk ingewikkeld, want er is een top 50 popartiest met zo'n sterk imago en community dat hij de markt domineert. De anderen verdelen de kruimels. Ik heb het geluk een geweldig verleden te hebben, maar een jonge dj die vandaag debuteert, zal het moeilijk krijgen. Tegenwoordig consumeren mensen artiesten op dezelfde manier als ze beelden consumeren.

Wanneer je een liedje kiest, wat zorgt ervoor dat je weet dat het zal werken?

"Het gevoel, de kippenvel. Cruel Summer is geen superhit, maar toen ik het herwerkte, dacht ik: 'Ik vind het zo geweldig, ik wil het spelen.'"

Het Italiaanse publiek?

Wat ik zo mooi vind aan het Italiaanse publiek, is dat ze, als ze van een kunstenaar houden, loyaal zijn. Ze volgen hem tot het einde. Er is hier een bijna familieband, alsof je hun dagelijks leven binnenstapt. Dat vind ik zo mooi.

Je hebt zoveel muziekstijlen geremixt. Heb je ook weleens aan klassieke muziek gedacht?

Klassieke muziek heeft een heel andere structuur: wij werken met eenvoudige, directe tempo's, speciaal ontworpen voor de club, terwijl dat een lange, diepgaande reis is. Ik vind het echter erg leuk. Ik ben dol op de film Amadeus, waardoor ik Mozart ontdekte, maar het remixen van klassieke stukken ligt me niet zo in de aard, omdat ons werk zich richt op de kern van het stuk.

Hij komt van Tomorrowland, waar hij met zijn dochter speelde... Dit is de toekomst.

Het is geweldig dat ze zoveel zelfvertrouwen heeft, maar ik zeg haar dat ze het stap voor stap moet doen. Ik leer elke dag van ouderen. Je moet niet zeggen: 'Ik weet alles al', zoals jongeren tegenwoordig doen. Dus zeg ik haar dat ze het rustig aan moet doen en dat ik haar moet laten zien hoe het moet. Maar het is moeilijk, want ze wil het zelf doen; ze wil niet in mijn schaduw staan.

Hij komt vaak naar Italië.

"Voor mij is het het beloofde land. Als ik aankom, voel ik me meteen op mijn gemak. Italianen hebben de sleutel tot geluk. Ik ben altijd diep ontroerd door de ontvangst die ik hier krijg."